De terrassen van de woningen worden een halve meter onder het maaiveld ingedrukt. Op die manier ontstaat er een grens tussen de publieke binnenplaats en de private woningen. Eveneens worden de volumes die in de publieke plaatsen ingedrukt werden rondom de bebouwing geplaatst. Ze bevatten onder meer een moestuin, een ontspanningsruimte en een overdekt terras met barbecue. Ze zorgen ervoor dat de bebouwing op een bijna onmerkbare wijze van de publieke binnenplaats wordt afgescheurd. Bovendien houden ze een beter buurtgevoel en onderlinge interactie in stand, alsook een slimmer ruimtegebruik. Dat leidt op zijn beurt tot compactere woningen rondom. Tevens wordt er begroeiing tussen de volumes geplaatst. Tot slot krijgen de woningen een hellend dak, dat onderling gespiegeld wordt. Dat zorgt niet alleen voor een onderscheid binnen een uniform geheel, insgelijks genereert de methode meer lichtinval bij de gesloten en halfopen bebouwingen. De bebouwing bestaat uit twee types woningen, waardoor een divers publiek aangetrokken wordt. Ook de publieke plaatsen spelen in op alle lagen van de bevolking. Van bewoners tot bezoekers, van kinderen en jeugd tot volwassenen.
Het niveauverschil tussen de straatzijde en de zijde aan de binnenplaats genereert eveneens zachte grenzen binnenin de woning. Woon- en eetkamer worden door een niveauverschil van elkaar gescheiden, maar lopen toch op een vloeiende wijze in elkaar over. De niveauverschillen resulteren tevens in een andere beleving. De woonkamer wordt een intiemere plek, terwijl de eetkamer een open plek wordt, badend in het Oosten-licht.